Hospice Huis Wilma in Mook sluit op 1 juni as. zijn deuren. De reden hiervoor is onenigheid met de zorgverzekering. VGZ wil Huis Wilma geen overeenkomst aanbieden omdat er volgens de verzekeraar geen behoefte is aan een hospice in het gebied tussen de zuidkant van Nijmegen en de kop van Limburg. Dat is een verrassende visie, aangezien Huis Wilma gemiddeld voor 85% bezet was en er op dit moment sprake is van een wachtlijst. Door deze afwijzing wordt Huis Wilma administratief extra belast. Bovendien heeft dit gevolgen voor de inzet van personeel waardoor de continuïteit niet langer is gewaarborgd. Om te voorkomen dat de kwaliteit van de zorg ondermaats wordt of zelfs niet geleverd kan worden, besloot de Raad van bestuur na maanden van strijd dat het niet langer verantwoord is door te gaan.
Huis Wilma biedt 24-uurszorg aan gasten die de terminale levensfase hebben bereikt. De hospice werd vorig jaar april geopend. Initiatiefnemer Ton Thissen:
"Voor we begonnen, hebben we een haalbaarheidsonderzoek laten uitvoeren en een verzekeringscheck laten doen. Alles klopte, dus zijn we van start gegaan. Om het contract met de verzekeraar definitief te maken, moesten we een aantal certificaten halen. Dat hebben we op korte termijn geregeld. Daarna kwamen er aanvullende eisen. We hebben aan alle vereisten voldaan, maar uiteindelijk besloot VGZ alsnog geen zorgcontract te bieden. Dat contract verplicht de verzekeraar overigens nergens toe. Het gaat er alleen maar om dat VGZ de kosten betaalt die door haar cliënten worden gemaakt. De meeste gasten zijn verzekerd bij VGZ. Andere, kleinere verzekeraars volgen het beleid van VGZ omdat die nu eenmaal leidend is in deze regio."
Thissen meldt dat er vanuit de verzekeraar een onduidelijk beleid wordt gevoerd naar de gasten van Huis Wilma. Er werden toezeggingen gedaan die deels of helemaal niet werden nagekomen. In een aantal gevallen werd de eerste rekening wel vergoed door de verzekeraar, maar daarna stopten de betalingen. Om aan de declaratie-eisen van de verzekeraar te voldoen, moest er intensief overleg gepleegd worden. Zo kregen nabestaanden na het overlijden van hun dierbare ook te maken met extra rompslomp en financiële zorgen. Het lukte niet iedereen om aan die betalingsverplichting te voldoen. Thissen noemt het "onfris" dat Huis Wilma met hen in discussie moest over de rekeningen. "Het was niet de bedoeling van ons initiatief nabestaanden te belasten met de kosten van onze zorgverlening. Door de handelswijze van de verzekeringen hebben wij besloten een aantal kamers te sluiten. Zo wilden we de druk op de organisatie verminderen, vanuit de gedachte dat we zo nog goede zorg konden leveren. Van het zorgteam werd veel flexibiliteit gevraagd. Omdat dat niet paste binnen de afspraken van de cao, moesten we een beroep doen op zzp’ers. Daardoor namen de personeelskosten toe, naast de stijgende energieprijzen."
Thissen vulde het afgelopen jaar de exploitatietekorten van enkele honderdduizenden euro’s aan en financierde de kosten van huisvesting. Nu VGZ heeft aangegeven geen overeenkomst aan te gaan, brengt dat financiële druk en administratieve stress met zich mee. Thissen: "Wij vinden het niet langer verantwoord om zo door te gaan, dus hebben we besloten dat Huis Wilma - hoe spijtig ook - geen bestaansrecht heeft op lange termijn." Afgelopen week zijn de tien medewerkers en 24 vrijwilligers op de hoogte gebracht.
Yuri Fisscher is lid van de Raad van bestuur en is ook als huisarts betrokken bij Huis Wilma. Ook hij betreurt de gedwongen sluiting. "Vorige week heb ik mijn collega’s in de regio geïnformeerd. Zij reageerden geschokt. Zij konden hun patiënten hier verzorgen of de zorg aan mij overdragen. Het is mooi dat mensen in een moeilijke situatie - soms alleenstaand - in Huis Wilma terechtkonden. Ik heb het onze gasten ook verteld. Dat vond ik buitengewoon pijnlijk. Als je in de laatste fase van je leven zit, kun je dat soort nieuws niet gebruiken. Gelukkig hadden zij begrip voor de situatie, ook omdat een van onze gasten zelf werd geconfronteerd met de handelswijze van de verzekering. Onze deuren sluiten op 1 juni, maar we zetten natuurlijk niemand op straat. We proberen voor iedereen een goede oplossing te vinden."
Wat Thissen misschien nog het meeste steekt, is dat er volgens de verzekeraar geen behoefte is aan een hospice in de regio. "Twee jaar geleden zei VGZ nog dat er een schreeuwend tekort was aan bedden. Nu zou dat niet meer zo zijn. Dat valt ook niet te rijmen met het feit dat wij een wachtlijst hebben."
Fisscher: "In deze omgeving is duidelijk wél behoefte aan een hospice. Huis Wilma telt tien kamers. Vorig jaar waren er acht bezet. Vanwege de ontwikkelingen zijn we teruggegaan naar vijf kamers. Door de gunstige inrichting van het huis hadden we bovendien ook andere vormen van zorg kunnen bieden. Denk aan respijtzorg voor overbelaste mantelzorgers of langdurige zorg voor andere patiënten. Vanuit de huisartsenzorg hadden we die bedden makkelijk kunnen vullen, maar dan moet dat wel worden vergoed door een verzekeraar."
Voor Ton Thissen is de ontstane situatie extra pijnlijk. Hij liet de hospice bouwen ter nagedachtenis aan zijn vrouw die in 2014 overleed aan de gevolgen van ALS. "We hadden goede hoop toen de mensen van VGZ eindelijk een keer binnen waren geweest en ook positief waren. Vervolgens werden zij overruled. Dus nee, het is niet leuk. We hebben er met zijn allen veel in geïnvesteerd. Vooral de vrijwilligers hebben alles in het werk gesteld om goed voor onze gasten te zorgen en de laatste levensfase voor hen en hun familie zo prettig mogelijk in te vullen. Maar als het niet lukt, dan moet je dat op een zeker moment ook erkennen."
Yuri Fisscher voegt toe: "Er is niet alleen mineur. We hebben ook een mooi jaar gehad waarin we veel mensen op een bijzondere manier hebben kunnen helpen. In het gastenboek wordt alleen maar lovend gesproken. Dat is iets waar we trots op zijn en wat we graag hadden voortgezet."
